Չարլի Չապլինի դստերն ուղղված հուզիչ նամակում, նա արտահայտում է իր խորը սերն ու անհանգստությունը: Նամակը սկսում է խոսելով այն մասին, որ չնայած ֆիզիկական հեռավորությանը, դստեր հանդեպ իր զգացմունքներն ու կապվածությունը մնում են նույնչափ ուժեղ:Նա խոստովանում է, որ գուցե դժվար պահերին միշտ չէ, որ այնտեղ է, բայց իր սիրտը միշտ նրա հետ է:
Չապլինը խոսում է այն մասին, թե ինչպիսի դժվար և անկանխատեսելի կարող է լինել կյանքը, և ափսոսում է, որ միշտ չէ, որ կարող է այնտեղ լինել օգնելու համար:Այնուամենայնիվ, նա իր հպարտությունն է հայտնում աղջկա ուժի և նվաճումների համար ՝ ընդգծելով այն, թե ինչքան յուրահատուկ է աղջկա տաղանդը:
Նա իր դստերը կյանքի խորհուրդներ է տալիս ՝ խոսելով կամքի ուժի, ինքնավստահության և մանկական միամտության պահպանման կարևորության մասին: Չապլինը շեշտում է, որ ներքին ուժն ու ինքնավստահությունը կարող են օգնել հաղթահարել բոլոր դժվարությունները:
Վերջում Չապլինը հույս է հայտնում, որ իր դուստրը երջանիկ կլինի և կյանքում հաջողության կհասնի ՝ նամակը ավարտելով աջակցության և սիրո խոսքերով։
Թովմասյան Մոնիկա 